Historia Sopotu

Już w VII – XI w. na terenie dzisiejszego Sopotu istniało wczesnośredniowieczne grodzisko. Do dziś jego elementy zachowały się przy ul. Haffnera. Sopot, wśród szesnastu innych wsi, wzmiankowany był po raz pierwszy w 1283 r. w dokumencie księcia gdańskiego, Mściwoja II. Wówczas oliwscy cystersi, w zamian za miejscowości leżące na ziemi gniewskiej, utracone przez nich na rzecz Krzyżaków, otrzymali Sopot i posiedli go we władanie na blisko pięć wieków, aż do kasaty dóbr klasztornych po pierwszym rozbiorze Polski. W roku 1466, w wyniku drugiego pokoju toruńskiego, Sopot wraz z całym Pomorzem Gdańskim, znalazł się w granicach Rzeczypospolitej.

Od połowy XVI w. Sopot z chłopskiej, przyklasztornej wsi, zaczął się przekształcać w popularne miejsce letniego wypoczynku gdańskich bogaczy, którzy w ciągu kilkudziesięciu lat, na gruntach wydzierżawianych od oliwskich cystersów, wybudowali w Sopocie kilkanaście letniskowych dworków. W 1660 r., podczas kończących potop szwedzki rokowań pokojowych w Oliwie, w Sopocie zamieszkał przewodniczący delegacji szwedzkich negocjatorów, Magnus de la Gardie, w najokazalszym spośród ówczesnych dworów, od tego czasu zwanym Dworem Szwedzkim.

Po pierwszym rozbiorze Polski (1772 ) Sopot znalazł się w granicach państwa pruskiego. Decyzją króla Fryderyka II dobra ziemskie klasztoru oliwskiego – wśród nich majątki sopockie – skonfiskowano i włączono do Królestwa Prus. W 1823 r. doktor J. Haffner, rozpoczął w Sopocie budowę pierwszego profesjonalnego zakładu kąpielowego (łazienki), a w rok później otwarto tu dla kuracjuszy pierwszy Dom Zdrojowy. Wówczas też powstaje w pierwszy drewniany pomost o długości ok. 63 metrów (zalążek obecnego molo) i park kuracyjny. Zaczęto wydawać pierwsze sopockie przewodniki turystyczne. Okres ten uznawany jest za początek sopockiego kurortu.

Prawa miejskie nadał Sopotowi w 1901 r. Fryderyk Wilhelm, cesarz Niemiec i król Prus, a od 1902 miasto posiada swój własny herb. W roku 1903 zbudowano Zakład Balneologiczny, gdzie stosowano różne kąpiele w podgrzewanej wodzie morskiej, masaże i okłady borowinowe, coraz liczniej zaczynają przyjeżdżać tu kuracjusze. Powoli Sopot staje się modnym miejscem w Europie i wkrótce zaczęto go nazywać „Riwierą Północy”. Pod koniec XIX wieku miasto nabrało rozpędu, wznoszono nowe kamienice i reprezentacyjne wille. Jeszcze przed I wojną światową Sopot stał się znanym europejskim kąpieliskiem, posiadającym bezpośrednie morskie połączenia z Europą. Na mocy postanowień traktatu wersalskiego w 1919 r. Sopot wszedł w skład Wolnego Miasta Gdańsk.

Po II wojnie światowej w 1945 Sopot został włączony do Polski. Ludność niemiecką wysiedlono, a na ich miejsce napływali nowi osadnicy z Pomorza i kresów wschodnich. Od 1961 miasto zyskało rozgłos organizując tu I Międzynarodowy Festiwal Piosenki. W latach 90. XX w., dzięki wyjątkowym walorom turystycznym, Sopot rozwijał się bardzo dynamicznie. Oficjalnie status uzdrowiska uzyskał Sopot w 1999 roku.

VN:F [1.9.17_1161]
Rating: 9.0/10 (2 votes cast)
VN:F [1.9.17_1161]
Rating: -1 (from 1 vote)
Historia Sopotu, 9.0 out of 10 based on 2 ratings

Doodaj swój komentarz

Jeśli masz coś do dopowiedzenia na temat powyższego artykułu - pisz śmiało. Wszelkie komentarze działają na nas motywująco :-). Zapraszamy do udziału w dyskusji